Gevarenwinkel
Varenwinkel (Herselt) |
organisation: Gevarenwinkel
artist: Mingo Fishtrap (US) Campingconcert om 10.30: The Catsmokes (B) |
© Rootsville 2016 |
|
Je moet het er maar voor over hebben, een loodzware hitte verwerken, de vermoeidheid die begint door te wegen en toch weten die van ‘The Catsmokes’ met hun outlaw rock ’n roll Uiteraard kan en mag in hun genre de grote Cash niet ontbreken en met 'Cry Cry Cry' is zowat iedereen mee. Een opener waar iedereen fris en monter mee wordt en dus is de start voor vandaag al swingend gebonnen. Nog even chillen op de camping vooraleer we ons opmaken voor een dag met 8 groepen en zolas Marvin Gay het al stelde, let's get it on! Eén van Rootstowner Kurt De Bont zijn vaste logés zijn zeker Met nummers als 'Mamo Mamo' en 'Kompania' kunnen ze zichzelf hier kronen als 'The Poques' van de Polka. Er zit zelfs een beetje U2 in een tekst verborgen maar één ding is zeker...This Warriors will Never Dies'. (Freddie) Bij de meeste blues fans in België en daarrond is D-Tale wel bekent. Deze 4-koppige groep rond gitarist Mario Pesic bestaat stuk voor stuk uit ervaren rotten in het vak die al in verschillende bands gespeeld hebben. Geïnspireerd door blues helden van de jaren ’50 tot nu brengen ze muziek vol passie en met een eigen toutch. In 2015 brachten ze hun eerste album ‘Come Out And Play’ uit.
Op 9 jarige leeftijd kocht Chris King Robinson zijn eerste Fender gitaar. Luisterend naar gitaar legendes als Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix en Buddy Guy was zijn voorliefde voor blues snel gevormd. In 2011 werd hij ontdekt door fotograaf en partner van Fender, Robert Knight. Hij werd meteen benoemd tot één van de beste nog te ontdekken gitaarspelers van Hij is nog maar 21 jaar oud maar staat al bekend als één van de betere gitaarspelers in de maak. Aan het publiek van Ge-Varenwinkel om te oordelen of de pers gelijk heeft. En dat deden ze. Eerst wat aarzelend bij het zien van deze jonge kerel op het podium. Maar al snel waren ze overtuigd van zijn gitaar kunnen. Zijn nummer ‘Why Don’t You Give Me Your Love’ is voor velen minder bekend, maar daar bracht Chris snel verandering in. Hij coverde niemand minder dan 3 groten gitaar namen. Als je op je 21-ste Eric Clapton, Jimmy Henrix en Stevie Ray Vaughan kunt brengen, kan je zeggend dat Chris King Robinson en zijn band nog een geweldige toekomst voor de boeg hebben. Nog even hun favoriete eigen nummertje ‘Tell Me Why You're Scared’ en iedereen was overtuigd. (Vanessa) Next op de ‘bill’, Sandra Hall. Al diegene die door de jaren heen op ‘Blues Oan Daa Stoazze’ zijn geweest hebben deze ‘Diva’ minstens één keer aan het werk kunnen zien. Vorig jaar heeft ze ook samen met de ‘French Blues Explosion’ het plein al ginds in lichter laaie gezet en Met de vermelding dt wijlen Otis Redding een vriend des huizes was weet deze diva hier een ontroerende 'Sitting on TheDock Of the Bay' te brengen. En of het nog niet genoeg soul is brengt ze er nog Sam Cooke bij met het al even mooie 'A Change is Gonna Come'. Waar Sandra Hall ook niet om verlegen zit is om even te flirten met haar mannelijke fans en dat doet ze met volle overtuiging. Als afsluiter haalt ze 'Proud Mary' van onder het stof in de versie van Tante Tina. Ondanks de enorme drukkende hitte was dit wel een concert om 'U' tegen te zeggen waarvoor we een diepe buiging maken richting Sandra Hall. (Freddie) Bo Weavil band komt uit het Franse Nantes. Zanger en multi-instrumentalist Matthieu Fromont (Bo Weavil) draait al meer dan 20 jaar mee in de blues wereld. Hij heeft al muziek gemaakt als een duo, als een trio en nu met zijn 6-koppige band. Hij laat zich graag beïnvloeden door rock, funk en elektro, maar zijn hart Sari Schorr was nog zo een naam om een vraagteken bij te gaan zetten. Ondertussen heb ik het nieuwe album ‘A Force Of Nature’ van deze New-Yorkse blues-rockster al meerde malen kunnen beluisteren en moet ik vaststellen dat niet enkel en alleen het rock gedeelte in de spotlights komt te staan. Met een degelijke Deze dame komt hier langs de grote poort binnen en buiten nummers als 'Kiss Me', Oklahoma' en 'Aunt Hazel' die je ook op haar album kan beluisteren komt Sari hier ook aandraven met enkel knappe arrangementen op covers als 'Sugar Coated Love' en zeker en vast haar visie op de Amerikaanse folksong 'In The Pines' aka 'Black Girl' aka ' Where Did You Sleep Last Night' en dan denken we nu eerder aan Nirvana dan aan Lead Belly. Net als op haar CD sluit ze ook hier af met 'Ordinary Life' iets wat deze Sari Schorr zeker niet zal gaan leiden. (Freddie) Toen de twee zangers en gitaristen Danger Alexander en Heath Brady elkaar in 2007 in het Australische Melborn ontmoeten werd Dirt River Radio geboren. 'The Cocksucking Blues' is een mix van classic rock en Southern rock met een vrolijke noot stevige gitaarrifs en enkele luide kreten. 'Postcards From The Road' is daarentegen een droevig nummer over het missen van een partner en het verdrinken van dit verdriet met de nodige hoeveelheid alcohol. Hier maken ze gebruik van twee akoestische gitaren en een mix van bluegrass, folk en country. Het is de eerste keer in de geschiedenis van Ge-Varenwinkel dat er een Australische band op het podium staat. En ze hebben hun best gedaan om in het geheugen van de vele festival gangers gegrift te staan. Met 4, op zijn minst, indrukwekkende personen op het podium kregen we een vloedgolf van rock, country, folk en blues. Terwijl de De bandleden straalden zoveel energie uit dat het publiek al even hard ging mee springen en dansen. Blijkbaar hadden deze mannen niet zo’n last van de zwoele temperaturen die het terrein van Ge-Varenwinkel omarmden. Na een wervelende show eindigden ze welgemeend en in stijl met een nummer getiteld ‘Fuck You’. Nog even bij vermelden dat deze heren hier toch eventjes een 'Black' en een 'White Falcon' komen showen. (Vanessa) Het loopt al tegen middernacht en dus komt ook het einde van dit 'bluesfest' in zicht. Ook voor de afsluiter heeft Bruno zich overtrokken door alweer een band uit zijn, hoed te toveren MC 'den doktoor' kwam wel te vermelden dat we hier een wervelende show zouden gaan krijgen van soul en funk en hij heeft niet gelogen al was het voornamelijk met funk dat ze het feestje hier in gang kwamen te zetten. We zouden zo zeggen 'On Time' want door de tropische toestanden begonnen veel festivalgangers er als levende lijken uit zien. 'Movin' en 'Bitta Honey' deden al wie nog een beetje leven in zijn lichaam voelde toch nog dansen en dat was waar hier velen toch voor gekomen waren. Iedereen was het er volmondig over eens...als het voor de Vic OK is dan mag editie 2017 hier ook doorgaan want dit was een prachtige en gezellige locatie alsook de affiche. over and out! the bands...
more pics on |
iedereen fris en monter te krijgen. Als extra voor de talrijke campinggasten weten Gerrit, Hans, Robert en de Jakke met nummers als ‘Extra Texas Pines’ en ‘Love Rustler’ de nodige ambiance te creëren zodat het makkelijker aftellen wordt naar 15.00 wanneer de extravagante ‘Freeborn Brothers’ hun opwachting zullen maken op het Gevaren…festival.
en vast de Poolse formatie ‘Freeborn Brothers’. Niko Soszynski, Matt Plesniak en Chris Pasieka zijn in Aarschot en omstreken zowat kind aan huis en begin dit jaar brachten ze nog hun nieuwste album ‘Theatro Ridiculous’ uit en met deze titel belichten ze zowat het oeuvre dat ze brengen. Gaande van Gypsy tot Trashpunk het staat allemaal hier te gebeuren en zeker ondanks de soms chaotische speelstijl met heel wat Slavische invloeden schuilt er iets van een muzikant in deze gasten. ‘Mamo, Mamo’ en ‘Gypsy Rock ’n roll’ zijn er een paar waar je onmiddellijk wakker van wordt of om het met hun woorden te verduidelijken…we wanna bring you chaos!
Enkel het nummer ‘Midnight Train’ van Buddy Guy is een cover, de rest van de nummers schreef Mario samen met zijn broer Ivo. Om een groter publiek te bereiken beperken ze zich niet alleen tot de pure blues. De nummers van de CD werden geschreven onder inspiratie van John Hiatt, maar de blues is bij D-Tale nooit ver weg. ‘Seems Like Yesterday’ mocht de set openen met ‘Ridin With The King’ van B.B. King en Eric Clapton liet Mario zijn gitaar zodanig huilen dat het tot de andere kant van Varenwinkel te horen was. Ook eigen nummers als ‘I'm In Trouble’ en ‘Midnight Train’ van hun cd Come Out And Play. En zo ging het maar door. Grote covers, luide gitaar riffs en veel ambiance, de tent stond op zijn kop en dit bij temperaturen van wel 35°C. Mario en zijn band lieten het niet aan hun hart komen. Een uur lang hebben ze alles gegeven, zoals we wel verwachten van D-Tale. (Vanessa)
de wereld. De uren oefenen van Chris beginnen dan toch zijn vruchten af te werpen. Met de hulp van You Tube en Twitter slaagt hij erin om zijn muziek meer en meer bekend te maken. Zijn eerste cd ‘Lipstick On Her Cigar’ werd zelfs nummer 1 in de iTunes &Amazon Blues charts. In 2014 richtte hij een 4-koppige band op waarmee hij in Europa rond reisde. In 2015 was Amerika aan de beurt. 
dat zal hier vandaag niet anders zijn. Met de nummers van Big Mama Thorton zoals ‘Ball Of Chain’ weet deze Sandra Hall hier toch een beetje een andere twist aan te geven.
ligt bij de blues en dat zal altijd door komen in zijn nummers. Steek al deze muziekgenres in een mixer, voeg hieraan een goede scheut blues toe en je krijgt de pulp’blues die de naam van Bo Weavil groot maakt. Hoewel de Bo Weavil band nog niet zo oud is wordt hun muziek als zeer volwassen beschouwd en werden ze al door bekende artisten als Ben Harper en Betty Lavette gevraagd om het voorprogramma van hun shows te spelen. En het ging er alweer hevig aan toe in de rootstent. Ze stonden misschien maar met 3 op het podium maar maakten muziek voor tien. Met een mix van boogie, rock en blues was er voor iedereen wel iets bij. Nummers als ‘Jake Head’, ‘Another Friend Like Me’ en ‘Baby Please Don’t Go’ passeerden de revue, maar steeds met een eigen Bo Weavil twist.
scholing achter de kiezen is haar stem zeker bij de ballads heel soulvol te noemen. Op het album staat een naam vermeld van de producer die hier ook geen vreemde is want Mike Venron stond hier exact een jaar geleden ook al op het podium.
Later kwamen er nog 3 andere bandleden bij en begonnen ze op country, folk en rock geïnspireerde songs te brengen. Ze brengen een variatie van uptempo rocknummers, rockballads en countrynummers. Hun sound wordt echter het meest bepaald door de gitaarrifs in de meeste nummers. In 2011 brachten ze hun debuut CD 'Come Back Romance All Is Forgiven' uit. In de Woodstock Studios in Melbourne hebben ze ondertussen gewerkt aan hun derde CD die er waarschijnlijk snel zal aankomen. Een voordbode van deze CD zijn 'The Cocksucking Blues' en 'Postcards From The Road'. 
zon onder ging begonnen ze met ‘Chase The Sun’. ‘All My Friends’ deed het wat rustiger om dan terug open gas te geven met hun nieuwste nummer ‘Postcards From The Road’. 
die hier in België nog vraagtekens oproepen. Deze uit Austin Texas afkomstige soul- en funk band gaan dit festival hier afsluiten in stijl. Mingo Fishtrap bestaat uit Roger Jr. Blevins op gitaar en zang, Chip Vayenas op de drums, Dane Farnsworth op de toetsen , Roger Blevins Jr. op bas, Steve Butts op trompet en flügelhorn en tot slot Dan Bechdolt op de tenor saxofoon. 
